Gerede’nin Ağızviran Güney Köyünden Ali Nizam Paşa’nın babası, zaman zaman oğluna “Oğlum sen adam olmazsın” dermiş. Oğlu da okuyup, padişahın sarayında paşa olmuş.

Ali Nizam Paşa adam olduğunu ispatlamak için babasını saraya davet etmiş. Babası İstanbul’a varıp saraya yaklaştığında, oğluna gelip kendini alması için haber göndermiş. Oğlu da; kendinin adam olduğunu masa başında gösterip ispatlamak için, adamlarına “Babamı buraya alıp getirin” demiş. Paşa’nın adamları, babasını alıp getirerek Paşa’nın huzuruna çıkarmışlar.

Paşa, babasını huzurunda görünce “Baba bak, sen bana ‘adam olamazsın’ diyordun, ben işte adam oldum. İşte gördüğün gibi padişahın sarayında paşayım ” demiş.

Babası da “Oğlum ben sana ‘Sen okuyamazsın, paşa, vezir olamazsın’ demedim. ‘Sen adam olamazsın’ dedim. Bak sen yine adam olamamışsın. Eğer adam olsa idin ‘Babam köyden geliyor, günlerce yolculuk yaptı, üstü başı uygun mu, değil mi? Günlerce yolculuk yaptı, üstü başı sökük mü, yırtık mı, temiz mi, terli mi, kirli mi, saçı sakalı uygun mu?’ diye düşünüp ‘Babam saraya geliyor. Babamı saraya yakışır bir vaziyette getireyim.’ diye düşünüp; benim yolculuk esnasında sökülen elbiselerini diktirir, yolculuk esnasında terlediğim terlerimi gidermek için beni hamama sokar, yolculuk esnasında tıraş olma fırsatı bulamadığım için birbirine karışan saç ve sakallarımı tıraş ettirir ve saraya öyle getirirdin. Sen yine adam olmamışsın.” der.

            Adam birkaç gün sarayda misafir olur. Padişah bir gün “Köylü baba, bak memleketi düşman istila etmek üzere. Bu düşmanlardan bir türlü kurtulamıyoruz. Bunun çaresi nedir? Nasıl bu vatanı düşmanlardan temizleyeceğiz? Bu konuda senin fikrin nedir?” der.

            Ali Nizam paşanın babası “Padişahım, düşman dediğin tepsen gider, çeksen gelir.” der.

            Padişah “Köylü baba ben bu sözden bir şey anlamadım, biraz açar mısın” der.

            Köylü Baba “Ah Padişahım, şu Padişahlık mührü yirmi dört saat bende olsa, bak ben nasıl işleri düzeltiyorum görürsün.” diye cevap verir.

            Padişah da “Köylü Baba al bakalım şu mühürler yirmi dört saat senin olsun. Düzelt bakalım şu memleketi nasıl düzelteceksen” der.

            Padişah mühürleri köylü babaya vererek kendisi de istirahate çekilir.

            Köylü Baba Padişahlık yetkisini alınca hemen vezirini vüzerasını toplayıp odalarına girmelerini emreder. Odasına giren vezirin kapısını da üzerinden kilitler ve ondan sonra da cellâdı yanına çağırır ve birinci vezirden başlayarak bütün vezirlerin odalarını dolaşmaya başlar.

            Girdiği vezirin odasını inceden inceye araştırır. Bakar ki bazı vezirlerin odası tenekelerle dolu. Tenekeleri açtırır ve bakar ki üzeri zeytin peynir gibi yiyip içecek şeyler, altları ise altın dolu. Vezirlerin avret mahallerine bakar sünnetsiz. Hemen cellâda “Vur bunun boynunu” deyip o vezirin kellesini kestirir. Bu şekilde düşmana casusluk yapan ve sarayın ve devletin üst kademesindeki kişileri tespit edip vatan hainlerini temizledikten sonra, tekrar kapılarını üzerlerinden kilitler.

            Sabah olur ve padişah gelerek “Köylü baba hani ne yaptın memleket işlerini düzelttin mi?” diye sorar. Köylü Baba da “Padişahım iş düzeldi” deyip Padişahı, vezirlerin odalarında dolaştırmaya başlar.

            Padişah, bazı vezirlerini odalarında ölü halde yattıklarını görünce şaşkınlık içinde çırpınmaya başlar.

            Köylü Baba “Padişahım, bak bu vezirin sünnetsiz, gâvur. Sen düşmanı itiyorsun, bu ise çekiyor. Yani düşmana “Sen korkma burada ben varım. Sen gel” diye düşmanı davet ediyor. Bak bu yiyecek ve içecek kaplarının da üzerleri yiyecek, altları ise altın dolu. Düşman bu altınlarla senin bu vezirlerini satın almış. Şimdi ise bu vezirler öldü. Düşmana yardım edecek kişi de kalmadı. Bundan sonra sen artık korkma. Düşmanı çekecek kimse kalmadı. Bundan sonra senin teptiğin, senin karşında bir daha duramaz.” der.

            Ve o günden itibaren Padişah, işlerinde başarılı olur.