Bundan önceki yazımızda belirttiğimiz gibi memleketimiz insanları arasında inanç ve ideal birliği olmadığı için bir kutuplaşma var. Yoksa siyaseten ayrı düşünüp, ayrı partilere oy verdikleri için veya siyasetçilerin söylemleri ayrıştırıcı olduğu için kutuplaşmış değiller.

    Yani ta cumhuriyetin kuruluşundan beri ideal birliğine kavuşamamış, adeta sopa ile bir arada yaşamaya zorlanmış oldukları için kimse birbirine laf edememiş ama içinden kinlenerek yaşadığı için devlet baskısı birazcık kalkınca birlik olunamadığı ortaya çıkmıştır.

    Son 13 senede devlet baskısı kalkıp, nispeten fikir özgürlüğü ortamı gelince herkes eteğindeki taşları dökmeye, ne dökmesi birbirinin kafasına atmaya başladı. Ülkede iktidarı ve onun sağladığı nimetleri ellerinde bulundurup, bunu da diğer kesimlerle paylaşmak istemeyenler bunalıma girdiler.

    Ne pahasına olursa olsun iktidarı ellerine geçirmek isteyen bu kesimler seçimle iktidara gelemeyince darbeler, muhtıralar ve post modern darbeler ile iktidara konmaya alıştıklarından her sıkıştıklarında “ordu göreve” diye feryat eder, darbeyi yaptırır, seçimle iktidara gelemeyen partilerini iktidar yaparlardı.

    Ancak dünyanın geldiği bugün demokratik seviye bu coğrafyada artık klasik darbeler devrini tamamladığını gösterdiği için yeni arayışlara gittiler.

    Önce milyonluk mitingler düzenleyerek iktidarı korkutup yönetimi hiç olmazsa kendileri ile paylaşmaya razı etmek istediler. Bu mitinglerde utangaç tavırlarla da olsa yine “ordu göreve” pankartları açtılar. Bunu da kimse kale almayınca yargıyı kullanarak cumhurbaşkanı seçtirmediler. Halk müdahale edip bu sorunu daçözünce bu defa iktidar partisini kapatmaya kalktılar. Olmadı...

    8 yılda sekiz defa darbe planları yapıp her seferinde başarısız oldukları ile kalmayıp, birde darbeye teşebbüs edenlerde hapishanelertıkıldı. Kurunun yanında yaş ta yanar misali bir sürü masum subay ve memur yargılandı. Ama yine bıkmadılar.

      Bu defa suçsuz bir sürü subayı zindanlara dolduran, devlet içinde çöreklenmiş çete ile ilişkiye geçerek, onlarla beraber iktidarı devirmek için planlar yaptılar. Gezi ayaklanmasını tertiplediler. Yanlarına daha çok yandaş çekmek için paralel polisleri kullanarak göstericilerin çadırlarını yaktırıp işi çığırından çıkararak olayları bastırılamaz boyuta taşımak istediler. Yine başaramadılar.

    Ellerinin altında bulunan paralel yapı mensubu savcılarla hükümet ve özellikle başbakanı devirmek için yargı darbeleri planlayıp yürürlüğe koydular. Olmadı, olmadı. Olmayınca olmuyor deyip hepsi açıktan birleşerek ortak aday bularak cumhurbaşkanlığı seçimine gittiler. Yine olmadı.

     7 haziranda bir umut doğdu. Hiç olmazsa iktidar ortaklığı imkanı çıktığını düşünerek çeşitli manevralar yaptılar. Bunu da millet sezince o imkanı da ortadan kaldıran 1 kasım seçimleri yapıldı. Netice malum, yine olmadı.

     Derken beklemedikleri bir imkan doğdu ve ülkemiz ve Rusya uçak düşürme olayı dolayısı ile papaz oldular. Bizim elitler hemen durumdan vazife çıkarıp Putin’in yanında saf tuttular. Öyle ya iktidar gitsin de  nasıl giderse gitsin. İsterse ülke de işgal edilsin yeter ki  Tayyip Erdoğan gitsin, mümkünse menderes gibi gelmemek üzere gitsin, isterse memleket işgal edilsin hiç önemli değil.

     Artık ülkemiz elitleri ve İslam karşıtlarının da tutunacakları bir dalları oldu! Ama Putin den ufacık bir ricaları var. “Eğer mümkünse ülkemizi işgal ettiklerinde sadece Ak parti ve ona oy veren %50yi cezalandırsın.” Evet aynen bu mesajı sosyal medyada, kişisel hesaplarından paylaştılar.

      İslam karşıtı kesimlerin gözü aydın olsun! Artık bundan sonra eskimiş slogan olan “ordu göreve” demek suretiyle olmayacak duaya amin demekten kurtuldular. Bundan sonra “Putin göreve” diyecekler, hatta demeye başladılar bile, Allah akıl-fikir versin.

      Selamlarımla...