Öyle anlaşılıyor ki; bu seçimlerin sonucunu daha uzun süre tartışıp yorumlayacağız. Aslında teker, teker seçmenlerin hangi saiklerle oy verdiklerini bilemeyeceğimize göre, “olsa, olsa” tahmini yaparak yorumlayacağız. Orta vade de ise yapılacak araştırmalarla bu seçim sonuçlarını daha iyi anlama imkanımız olacak.

       Yani açıkça söylemek gerekirse gazete köşelerinde, televizyon ekranlarında seçim sonuçlarını yorumlamak üzere yazı yazıp konuşma yapanlar tıpkı körlerin fili tarifi gibi yorumlar yapıyorlar. Hatta bir kısmı da biraz ukalalık yaparak geçmiş seçim sonuçları ile mukayese yaparak yorumluyorlar.

      Bana göre hem bu iktidarı hem de geçmişte seçim kaybeden iktidarları iktidardan uzaklaştıran sebep bu iktidarların kendilerini güçlü hissederek batıdan ve Amerika’dan  bağımsız dış politikaya yeltenmeleridir.

       Rahmetli Adnan Menderes'te böyle yaptığı için darbeye maruz kaldı ve ortadan kaldırıldı. Demirel de aynı nedenle darbelerle gitti. Merhum Ecevit, İsrail’e “terörist devlet” dediği için başına bekçi olarak Kemal Derviş görevlendirildi. Batı güdümündeki doğan medyası ona da yapmadığını bırakmadı. Merhum Erbakan hocamız ise siyasete girdiği günden vefatına kadar aynı çevrelerce hep düşman ilan edildi.

       Televizyonlara baktığımda ağız birliği etmişçesine herkes halk dalkavukluğu yapıyor. Seçimlerde seçmenin verdiği mesajın ne kadar değerli olduğunu ballandıra, ballandıra anlatıyorlar. Tabi ki millet iradesi değerlidir ve her şeyin üzerindedir. Ancak “bizim halkın en doğru kararı verdiği” şeklindeki tespitlere ben şahsen inanmıyorum. Bizim halkımızın da isabetli ve yanlış kararları vardır. Ve isabetli karar verince faydasını yanlış karar verince de zararını görmüştür. Bunun örnekleri de siyasi tarihimizde çoktur. Bazen kendi verdiği kararı beğenmeyip “size oy verdiğim elimi keseceğim” diye feryat ettiğine de çok şahit olduk.

       Ancak bu defa bence de ortaya çok önemli bir karar çıktı. Milletin oyları neticesinde bu sistemin ülkeyi yönetmek değil, yönetilmesini engellemek üzerine kurulduğunu millet verdiği oyla ortaya çıkardı. Tıpkı batıda özellikle parlamenter sistemde inat eden İtalya da istikrarsızlığın örneği olduğu gibi ülkemiz de, de 70lerde 90larda bu sistem bize çok şey kaybettirmişti.

      İşin başında bulunan cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan, yaklaşık 5 seneden beri bu sistemden vaz geçip başkanlık sistemini getirme önerisini bunun için yapıyordu. Bu sistem öyle bir sistem ki erkleri birbirine bağlamış. Yasamada çoğunluğu kaybeden yürütmede de güç kaybediyor. Yürütme güçlü olunca yasama organının bir fonksiyonu kalmıyor. Hem meclise hem de yürütmeye hakim olan otomatik olarak yargıya da hakim oluyor.

      Eğer şimdi ülkede başkanlık sistemi olsaydı, biz başkanla meclisin ayrı, ayrı partilerden olduğu için başkanın sınırlanacağını konuşuyor olacaktık. Bir yönetim krizinden bahsetmeyecek, ekonominin çökme kaygısını yaşamayacaktık.

      Şimdi ise daha seçimin sonuçları açıklanmadan ülke yönetim krizine girdi. Siyasi partiler bir birlerine karşı siyasi manevralar yapmaya ve kabul edemeyecekleri şartlar ileri sürmeye başladılar. Geçmişte yapılan koalisyonların partileri bitirdiğini bildikleri için hemen hepsi koalisyondan uzak durmak istiyorlar. Eğer koalisyon kurarlarsa iktidar gibi davranamayacaklarını biliyorlar. 

      İşte bu son seçimler bütün bunları düşünüp, sorgulayıp, soruşturmamız açsından faydalı oldu. Hani “bir musibet bin nasihatten evladır” misali..

       Seçim sıcaklığı geçip insanlara sükunet gelince bunları daha serin kanlı düşünüp, adaletten uzak, daha da önemlisi yönetilebilir imkanlar doğurmaktan uzak bu sistemin artık ülkemizin gelişmesi önünde engel olduğunu göstermesi açısından seçmenin tercihi öğretici olmuştur.

       Seçim sonuçlarının İsrail de, Avrupa da, Amerika da bayram havası estirmesinin gerekçesi, ülkemizin başkanlık siteminden uzaklaştığını görmeleridir. Bu durum bile başkanlık sisteminin ülkemiz lehine olduğuna en büyük delildir. Seçim sonuçları vesilesi ile bunu da açıkça görmüş olduk.

       Selamlarımla..