Normalde bu soruya verilecek doğru cevap; “istisnalar dışında hayır, gelmez” cevabıdır. Ama bir tarafta milli görüşün son patisi olan saadet partisi, öbür tarafta da nurculuğun son versiyonu olan F. Gülen cemaati olunca, bunun istisnasının bile olacağını düşünmek mümkün değildir. Kesinkes söyleyebilirim ki, cemaatten saadete hiçbir şekilde oy gelmez, bunun istisnasını bile düşünemiyorum.

          Hatta bu konuda o kadar kesin kanaatim var ki; eğer bir seçim bölgesinde hasbelkader saadet partisi adaylarından birisi cemaat mensuplarından birisinin öz kardeşi, babası olsa onların bile ona oy vermeyeceğini iddia edebilirim. Bu konuda neden bu kadar “kesin inançlı” olduğum sorgulanabilir. Bendenize göre nurculuk ve cemaatçiliğin tek ve biricik düşmanı, ümmetçiler, İslamcılardır. Bunu da bugüne kadar yaptığım yorumlarda yeterince vurguladığım kanaatindeyim, boşuna tekrar etmeyeyim.

          İnanmayanlar geçmişe baksınlar 1977 seçimlerinden başlayarak, günümüze kadar milli görüşe en büyük muarızlığı nurcular ve F.Gülen cemaati yapmıştır. Bu muarızlığı imanlarını ortaya atarak yapmaktan çekinmemişlerdir. F. Gülenin “gökten Cebrail inse yine de oy vermem” lakırdısı hala kulaklarımızda çınlamaktadır. Onun için bu kadar iddiacı ve kesin kalıplarla söylüyorum.

         Ama bunu gel de bizim saadet partisi üst yönetimine anlat. Ne gezer, onlar acaba birkaç oy gelir mi diye Tayyip beye vurup, cemaate şiirin görünme sevdasındalar. Allah akıl, fikir ve basiret versin. Onlarda biliyorlar ki, cemaatin asıl derdi ak parti değil, hatta Tayyip Erdoğan bile değil.

         Onların aslı derdi belirli bir süreden beri, Tayyip beyin tıpkı milli görüşçüler gibi mazlum Müslüman milletlerin yanında durmaya çalışmasıdır. Onların bütün derdi son zamanlarda Tayyip beyin tıpkı milli görüşün yaptığı gibi küresel emperyalistlerin statükosunu tartışmaya açması, BM yi, ABD ve batıyı eleştirmesidir. Onların bütün derdi, Tayyip beyin hiç olmazsa söylemleri ile İsrail’e tıpkı milli görüşün yaptığı gibi kafa tutmasıdır. Onların esas rahatsızlığı bundandır.

         Herkes biliyor ki; 2000 yılı sonrasında milli görüşten ayrılan ak parti kadroları “İslam birliği diye bir derdimiz yok”, “biz dinsel milliyetçi değiliz” veya “reel politik gerçeklere ters düşmeyeceğiz” dediklerinde onların elinden tutup, ABD deki etkin çevrelere tanıtan bu cemaatti. O dönemde araları gayet iyiydi. Milli görüşe oy istendiğinde “Cebrail gelse vermem” diyen kişi, ak parti için “icap ederse mezardakileri bile sandığa götürün” talimatı vermişti.

         Şimdi ne değişti de cemaat ve ak parti birbirleri ile papaz oldular. Ona oy vermeyi bırakın bir kaşık suda boğmak istiyor. Bunu sebebi ak partinin yukarda arz ettiğim son yıllardaki politika değişikliğidir. Bu politikaları yanlış bulabiliriz, yetersiz bulabiliriz, ama Müslümanların derdiyle kısmen de olsa dertlenmelerine bile bu cemaat tahammül edememektedir.

         Bugün sureti haktan görünüp, cemaatin oyunun bir bölümünün saadet partisine gidebileceği yorumunu yapanlar, saadet partisini cemaatin yanına çekme kurmazlığını göstermekten ibarettir. Evet, bundan sonra cemaat ak patiye oy vermeyecek, ama bundan ne saadet partisi nede BBP yararlanamaz. Cemaat ak parti karşısında kimi kuvvetli görürse ona oy verecektir. İstanbul da, Ankara da CHP’ye Erzurum da MHP’ye oy verir. Belki bazı yerlerde BBP’ yi destekler görünürler. Ama saadeti asla desteklemezler.

         Akıl vermek bana düşmez ama saadet partisi üst yönetimindeki ağabeylerimiz verdikleri demeçlerle cemaatin ekmeğine yağ sürmemelidirler. Ak parti ile siyaseten hesaplaşmak haklarıdır. Ama cemaatle verilen mücadele de cemaatin yanında durmak, onları desteklemek, merhum Erbakan hocamızın ruhunu muazzep eder.

         Selamlarımla…