Din düşmanı Azerbaycan da hicabın yasaklandığı tarihten beri, biz Türkiyeli Müslümanlardan hiçbir tepki gelmemesi size de garip gelmiyor mu?

        Bu yasaklamanın başladığı günlerde, yaşadığım şehirde Müslümanları harekete geçirip, hiç olmazsa bir basın açıklaması yaparak direniş gösteren Azeri hanım kardeşlerimize manevi destek olmamızı teklif ettiğimde, hiçbir cemaat, parti, sendika dernek vs den olumlu bir cevap alamadım. Hatta içinde görev yaptığım parti teşkilatı dahi genel merkezden izin alma gerekçesi ile buna yanaşmadı.

         Lafa gelince mangalda kül bırakmayız, ama ümmetin bir kısmı, üstelikte soydaşımız olan bir milletin Müslüman fertleri, zalim idare karşısında inancının mücadelesini verirken, ülkemizden gidecek tepkilerin çok etkili olacağı biliniyordu. Buna rağmen ne başörtüsü yasağına nede bu mücadele nedeniyle tutuklanan başta, Azerbaycan İslam partisi lideri Dr. Mövsüm Samedov ve arkadaşlarının tutuklanmasına bir basit basın açıklaması ile de olsa tepki göstermekten imtina ettik.

         Hepimiz biliyoruz ki; “müminler bir vücut gibidir. Bir azası ağrı çekerse diğer azalarda bundan etkilenir” Biz Müslüman olarak bu gerçeğe acaba can-ı gönülden inanıyormuyuz? Yoksa inandığımızın sadece edebiyatını mı yapıyoruz? Son olaylara bakınca gerçekten inandığımızı söyleme imkânı pek görünmüyor.

         Takip etmekte olduğunuz site dışında, adına “İslami basın” denen site ve mevkutelerde konu ile alakalı bir haber bile yayınlanmadı. Hem yasakların başladığı dönemde, hem direnişin başladığı sırada, tutuklamalar yapılırken, hem de bu sebeple yüklü hapis cezalarına çarptırılan Müslüman önderlerin durumu bile bu basın için haber değeri taşımıyormuş.

          Bu “vurdumduymazlığın” sebebini anlamak mümkün değil. Bu ülke Müslümanları, Azerbaycan da yaşanan zulmü, yıllarca yaşamasına rağmen hala tepkisiz kalarak bundan sonra benzer zulmü uygulamak isteyenlere de zımnen destek vermiş oluyorlar mı? Unutmayalım ki; zamanında kendi ülkemizde yaşanan zulümlere sessiz kaldığımız için Türkiye’yi örnek alan çevre ülkeler cesarete gelerek aynı zulümleri kendi memleketlerinde uygulamaya başladılar.

         Tunus’ta benzer zulmü uygulayan idareciler, ülkemiz de devlet kurucularını ve onların modernist uygulamalarını örnek aldıklarını açıkça beyan etmişlerdi. Şimdi Azerbaycan da, da aynı uygulamalar örnek alınarak yapılıyor. Zamanında yeterli tepki verilip, imanımızın gereği yapılsaydı, ne ülkemizde zulüm bu kadar uzardı, nede bizi örnek alan zalimler bu uygulamalara cesaret edebilirlerdi.

         Dinden başka kutsallar edindiğimiz için, daha açık bir ifade ile dünyevi kutsallar edindiğimiz için tepkisiz kaldık, İslam’ı eğip bükerek olmaması gerekenleri kendimize “ululemr” edindiğimiz için tepkisiz kalmamızın bedelini çok acı bir şekilde ödediğimizin hala farkında değilmiyiz?      

         Hâlbuki imanımız bize; mazlumun yanında, zalimin karşısında olmamızı, sadece ve sadece kendimizden olan “ululemr” e itaat edebileceğimizi, zulmü, gücümüz yetiyorsa elimizle durdurmamızı, yetmiyorsa dilimizle ikaz etmemiz emretmiyor mu?

         Azeri Müslümanlara bu kadarını bile çok görmemiz, tüm ülke Müslümanları olarak bu konuda tek bir söz bile söylemememiz şahsen benim kanıma dokunuyor. Ama bizim ilgisizliğimize rağmen Azeri kardeşlerimiz bu iman mücadelesini Allahın izniyle kazanacaklardır. Peki, bu tepkisizliğin hesabını biz nasıl vereceğiz?

         Selamlarımla…