Zaman zaman midemizin ezildiği, zil çaldığı, hafiften geçici bir şeyler yemek istediği zamanlarda, çıtır çıtır çayın yanında yeriz. Hatta sabahları işe geç kaldığımızda, kahvaltı edemeden acele evden çıktığımızda bulunmaz bir yiyecek olarak karşımıza çıkar simit…. Hele yanında bir de peynir varsa….dokunmayın keyfine…

Ege bölgesinde “Gevrek” bizim memlekette “Simit” denen bu özel yiyeceğin nasıl yapıldığını ve nasıl tadılacağını Sayın Ahmet YAMAN Bey’e bırakıyorum…

Kültürümüzde önemli bir yere sahip olan “Simit”in önemi ekonomik koşulların ağırlaşması ile daha da arttı. Yeni yeni “Simit Sarayı” veya “Çıtırland” denen iş yerleri açılarak müşterilerine hizmet vermeye başladı. Ne zaman gitsem tıklım tıklım dolu bu iş yerleri….

Bundan 5-10 yıl önce “Simitçiiiiii…!”, “Taze gevrek simiiitttt…!” seslerini duyardık sokaklarda… Simitlerin açıkta satılmasını önlemek ve Avrupa Birliği ölçütlerine uymak adına Belediyemiz özel simit arabaları ve simitçilerini yetiştirip, yetkilendirerek, belli yerlerde ve kapalı olarak satış yapılmasını sağladı. Simitler toz topraktan, kirli ellerden bir az olsun korunmuş oldu. Öyle ki, eskiden başının üstünde bir tepside yürüyerek geçen çocukların düşürdükleri simitleri toplayıp, tekrar tepsiye koyarak, sattığını görmüştüm ve hatta yardım ettiğim zamanlarda olmuştu…

Peki fotoğraflardaki simitçinin durduğu yere ne diyeceksiniz?... Yayaların bile geçmekte zorlandığı bir yerde, bir de simit büfesi… Mahallemizin      simitcisi.                                                         

Fotoğraflarda da görüldüğü gibi, öyle bir köşe tutmuş ki, trafik tabela direkleri ve ağaçlarla birlikte bütünleşmiş, sanki simitçiden bilet alınarak geçilen bir geçit görünümünde… Yayalar güçlükle geçebiliyorlar… araç trafiğinde de görüş mesafesini ve açısını engellemektedir….Ucube görüntüsü ile de dikkat çekiyor.

Bu sorunun çözümünü yetkililere bırakalım. Ama simit yemekten de bizi mahrum etmesinler…