O gün, yoğun çalışma temposu içinde dosyaların arasına daldığım anda masamın üzerine konulan AŞURE ile irkilmiştim. Dağıtan görevli arkadaşım Belediye’nin ikramı olduğunu söyledi.

Bir tadımlık aşureyi yerken daldım gittim düşüncelere… Aşurenin anlamını, hazırlanışını, içine konulan malzemeyi… Sonra Muharrem ayını… Hz. Hüseyin’in şehit edilişini ve onu şehit eden Yezit’i düşündüm. Neydi paylaşılamayan, neydi bu ihtiras? Ölen mazlum bir Müslüman, hem de Peygamberimizin torunu…

Peygamberimiz Hz.Muhammed'in; “Bunlar benim ailemdir” dediği dört kişi; Müslüman geçinen sapkınlar tarafından şehit edilmiştir.
- Hz. Ali 661'de Kufe'de
- Hz. Hasan 669'da Kufe'de zehirlenerek
- Hz. Hüseyin 680'de Kerbela'da
- Hazreti Fatma 632'de çok genç yaşta Mekke'de dövülerek…

Ne için öldürüldüler? Bugün aynı şeyleri yapmaya çalışan örgütler ya da kişiler yok mu? Elbette var ve yarın da var olmaya devam edecekler. Bunlara karşı uyanık olmamız lazım. Milletçe, Devletçe, ümmetçe bu tür sapkınlıklara yol açabilecek unsurlardan uzak durmakta fayda var.

…………………………………………

Bu karda kışta bu aşureyi yapanlardan, ayağımıza kadar getirenlerden ve yapılmasında ve düzenlemesinde emeği geçenlerden Allah razı olsun.

Bazı arkadaşlar, Belediyenin oy toplamak için bu tür promosyonlar dağıttığını fısıldasalar da, manevi değerlerimizin yaşatılmasında adı geçen her kim olursa olsun takdir etmek gerekir diye düşünüyorum. Art niyetlerimizi, ön yargılarımızı bir kenara koymadıkça toplumsal huzur ve mutluluğu bulmamız zor görünüyor. Bu konuda Mevlana’nın oğluna nasihati aklıma geldi;

Mevlana Oğluna Der ki;
“Bahaeddin! Eğer daima cennette olmak istersen,
herkesle dost ol, hiç kimsenin kinini yüreğinde tutma!
Fazla bir şey isteme ve hiç kimseden de fazla olma!
Merhem ve mum gibi ol! İğne gibi olma!
Eğer hiç kimseden sana fenalık gelmesini istemezsen,
Fena söyleyici! , Fena öğretici! , Fena düşünceli olma!
Çünkü bir adamı dostlukla anarsan, daima sevinç içinde olursun..
İşte o sevinç Cennetin ta kendisidir.
Eğer bir kimseyi düşmanlıkla anarsan, daima üzüntü içinde olursun.
İşte bu gam da cehennemin ta kendisidir.
Dostlarını andığın vakit içinin bahçesi çiçeklenir,
gül ve fesleğenlerle dolar.
Düşmanlarını andığın vakit, için dikenler ve yılanlarla dolar,
canın sıkılır, içine pejmürdelik gelir..
Bütün peygamberler ve veliler, böyle yaptılar,
içlerindeki karakteri dışarı vurdular.
Halk onların bu güzel huyuna mağlup olup tutuldu,
hepsi gönül hoşluğu ile onların ümmeti ve müridi oldular.”

Mevlana oğluna der ki:
Bahaeddin!

Düşmanını sevmeyi, düşmanının da seni sevmesini istersen,
kırk gün onun hayrını ve iyiliğini söyle, o düşman senin dostun olur;
Çünkü gönülden dile yol olduğu gibi, dilden de gönüle yol vardır…