Ihlamur kokularının yayıldığı bu günlerde, Ramazan öncesi havanın güzelliğini de fırsat bilip Akkayalar’da ailecek bir çay içelim istedik.

Mart ayında da arkadaşlarla gelip, Çepni Köyü’nde Mehmet Amca’nın çayını içmiştik.

Bize Akkayalar hakkında hikâyeler anlatıp, bilgiler vermişti.

En son Akkayalar’ın işletmesini İzmirli bir iş adamının aldığından bahsetmişti.

Akkayalar küçüklüğümden beri favorim olduğu için merak ta ediyordum…

Giriş kapısındaki park edilmiş arabaları görünce, henüz hizmete açılmamış olduğunu anladım.

Biz de diğerleri gibi arabamızı bir ağacın altına park edip, yürüyerek girdik.

İnşaat halindeki bir yapının tamamlandığını ve çevreye biraz çeki düzen verildiğini gördük.

Termosta getirdiğimiz çayı yudumlarken, çocukların su birikintilerindeki oyunlarını izledik. 

Göletin içinde yüzen çocukları görünce çocukluğumu hatırladım.

Arkadaşlarla toplanır, bisikletle buraya gelir, gölette yüzerdik.

O günlerdegöletin dibinde kaplumbağalar vardı.

Şimdi var mı bilmiyorum? Yolda bizim gibi bisikletleriyle buraya yüzmeye gelen çocukları gördükçe seviniyorum. 

Bilgisayar ve internete rağmen…

Akkayalar daha güzel günlerini sabırsızlıkla bekliyor…