Bayram Namazından sonra büyüklerimizle kahvaltı sofrasındaydık…

Güzel de bir sohbet, bayram tadında konuşuyorduk…

Bir patlama sesiyle irkildik… Arkasından araba alarmları çalmaya başladı…

Merakla pencereye koştuğumuzda çocukların ellerindeki patlayıcıları zevkle patlattıklarını gördüm…

Kahvaltıdan sonra soluğu kapı önündeki çocukların yanında aldım..

Bir süre onları izledim. Gerçekten çok eğleniyorlardı… Tehlikenin farkında olmadan…

Merakla sordum içlerinden birine:

“Nereden aldınız bu patlayıcıları?”

Cevap netti:

“Bakkaldan…”

Arkasından bir soru daha sordum:

“Neden patlatıyorsunuz bunları?”

Tebessümle ve birazda alaycı bir edayla şöyle cevap verdi:

“Bayram olduğu için…”

Cevap beni oldukça düşündürmüştü, bir eğitimci olarak…

Kendi kendime şöyle bir soru sordum:

Okullarda biz mi öğrettik acaba çocuklara bayramlarda patlayıcı patlatılacağını?

Yoksa cami hocalarından mı öğrendiler?

Tabii ikisi de değil… Peki, nereden öğrendiler? 

Çoğu yanlışları böyle öğrendikleri gibi…

İşin içinde merak ta var… Nasıl mı?

Çocuklar patlayıcıları bir plastik şişenin içine ya da cam şişenin içine koyarak patlatıyorlar?

Etkisinin, sonucunun nasıl olacağını merak ediyorlar…

Bir hatanın nelere mal olabileceğini bilmeden…

Suçlu bulmak kolay, suçlu aramak yerine,

Hatayı teşhis ederek, nedenlerini ve sonuçlarını irdeleyip, paradigmalarımızı sorgulamalıyız…

Ne yetiştirip ne yetiştirmediğimizi iyi görmeliyiz…

Çocuk mu, serada domates mi?...