“Yerli malı yurdun malı, Her Türk onu kullanmalı.”

Yerli Malları Haftasının genel sloganı buydu.

Pek de hoşumuza giderdi bu hafta, masalarda yemişler olurdu çeşit çeşit; hepsi de bizdendi.

Şiirler okur, piyesler oynardık.

Güzel ülkemin güzel topraklarından yetişen yağmuru Türk, soyu Türk olan elma olurduk,armut olurduk, onların ağzından konuşurduk.

En fazla da üzümün konuşmasını severdik; kansızlara hitap ederdi.

“Ben de üzüm seviyorum.

Onu yaz kış hep yiyorum.

Kansızlara kandır üzüm,

Sevilmez mi iki gözüm?” derdi.

Herkes konuşurdu, Ama hıyar konuşturulmazdı.

Nedenini anlamazdık.

Sonradan anladık

Yerli Malı haftasında neden konuşturulmadığını,

Sürüngen ya, kıvırtarak büyür ya, kendine has duruşu yoktur, sırığa dayanarak büyür ya…

Kimliksizleşme ayağına aslını inkâr etmesinden korkardık.

“Salatada da cacık ta da bir başka olur tadım,

Langa ya da, Çengelköy’le meşhurdur adım.

Ben bir hıyarım” diyeceğine,

“Türk diye bir ırk yoktur. “demesinden korkardık.

Almanya nın kuzeyinde görülen ölümcül EHEC (Enterohämorrhagische Escherichiacoli) adlı bakterinin ürettiği hastalığın İspanya’dan bütün Avrupa’ya yayılmasından sonra ülkemizde de yayılmasından korkardık.

Amerikan ya da İsrail hıyarına dönüşmesinden ve soyunu sopunu, gelmişini geçmişini inkâr etmesinden korkardık.

Ey benim güzel öğretmenlerim!

Bu hafta yine Yerli Malları Haftasını kutlayacaksınız,

Çocuklarımızı, Amasya’nın Elması

Malatya’nın kayısısı kılığına sokup konuşturacaksınız.

Ama hıyar da konuşacaksa;

Biz den olanı, soyu sopu belli olanı konuştur.

Ama tohumu bozuk,  laboratuarda genleri ile oynanmış ne olduğu bilinmeyen Siirt hıyarı gibi olanları, rol gereği de olsa konuşturma.

Beni,

Benden olanı yok sayanı, sen de yok saymaktan vazgeçme.

Çünkü

“Hıyar” kelimesinin içinde de “Hayır” vardır,

Hıyar deyip de geçme,

Yerli Malları Haftası (Tutum Yatırım ve Türk Malları Haftası) kutlu olsun.