Bir yaşıma girdim derler ya, aynen öyle.

Geçenlerde Euronews haber kanalını seyrederken çok garip bir haberle karşılaştım.

Almanya, Avusturya ve Butan Krallığın da “Mutluluk Dersleri” verilmeye başlamış.

Bu dersin içeriğine baktığımız da, mutlu olmayı ve hayata olumlu açıdan bakma konuları işleniyor ve Avusturya’da bu eğitimler 2008 yılından bu yana devam ediyormuş.

Finlandiya’nın da bu eğitimlere başladığı konu edilen haberde olumlu sonuçların alındığı ve öğrencilerin kendine güveni geldiği belirtiliyor.

Soruyorum kendime? Mutluluk nedir? Ben mutlu muyum? Peki, mutlu olmayı bana kim öğretti?

Bana yada bize mutlu olmayı direkt olarak kimse öğretmedi fakat etrafınıza bakın lütfen, doyumsuz ve mutsuz bir nesil geliyor.

Bu neslin oluşmasına yaşı 30’dan büyük olan herkesin katkısı var diye düşünüyorum.

Sussun diye çocuğunun her dediğini yapan sevgili anne ve babalar sözüm size…

Zamanında bizler küçük şeylerden mutlu olmayı başarmadık mı?

Bu başarılarımızı gelecek nesillere öğretmemek neden?

Susmamız için her şey önümüze/önünüze mi geldi?

Neden kolay yolu seçiyorsunuz?

Mutluluk öğretilmez yaşanır.

Mutlu olmak için tek ihtiyacınız olan sağlıktır…

Çocuklarıma İSTEMEDİKLERİ ve BEKLEMEDİKLERİ zaman hediye almak beni mutlu ediyor.

Çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlunu kucağımda uyutmak bana mutluluk veriyor.

Fotoğraf çekmek bana mutluluk veriyor.

Yoldaki bir çiviyi araçların lastiklerine zarar vermesin diye yerden almak bana mutluluk veriyor.

Tanımadığım kişilere hiçbir karşılık beklemeden yardım etmek bana mutluluk veriyor.

Arkadaşlarımın ile yemeğe çıkmak, hesabı benim ödemem bana mutluluk veriyor.

Ve sonuç olarak ben mutluyum.

Mutlu olmak bence çok ama çok basit ve bunu gelecek nesillere öğretmek için ders koymayahiç gerek yok.

Kalite konusunda bir uzman olan Dr.Deming’in söylediği gibi “En iyi eğitim uygulamalı eğitimdir”.

Mutlu olabileceğiniz ve etrafınızda ki insanları mutlu etmeyi başarabildiğiniz bir Dünya’da yaşayabilmenizi diliyorum.

Saygılarımla.