Tam bir sene önce bizbolulular ailesine davet edildim.

1988-89 yıllarında Bolu Lisesi’nde okurken başlayan amatör gazetecilik ruhunu vefakar dostum Emin Candan’ın isteği doğrultusunda tekrar canlandırdım.

Olayları nasıl haberleştirebilirim düşüncesi, fotoğraf çekme arzusu özlediğim duygulardı.

Bir yıl içeresinde otuzun üstünde köşe yazısı yazmışım.

Görüşlerimi sizler ile paylaşmanın mutluluğu kelimelere sığmaz.

Bizi yakından takip eden tüm dostlara ve ,bizbolulular ailesine binlerce teşekkürler.

**********

12 Kasım’ın depreminin acısı dün kadar taze. Çok şükür o dönemde birinci dereceden hiçbir yakınımı kaybetmedim ama öğrencilerimi toprağa vermenin üzüntüsü hala içimde.

Soruyorum kendime 14 yılda ne değişti?

Depreme dayanıklı olmayan (orta hasarlı) binalar tespit edildi. Peki o binalar yıkıldı mı? Cevap hayır…

İçinde oturulması mümkün olmayan binalar ifşa edildi mi? Cevap hayır…

İletişim vergisi geçici idi, kalktı mı? Cevap hayır…

Yaptıkları çürük binalar ile bilerek ölüme sebebiyet verenler …

Sonuç hep hayır olacak.

Değişen tek şey yaşım. Dün ne yaşadı isem yarında aynı şeyi yaşayacağım. Yaşasın monotonluk…

Saygılarımla.