Bolu’nun Sesi Gazetesinde Muharrem Hocam (Demirel)birkaç kezdir yazıyor; Bolu Beylerinden Musa Paşa oğlu Mehmet Bey’in mezarına dokunmayın diye.

Esasında tam olarak demek istediği, Bolu Beyine dokunmayın, hazır elinizde böyle bir malzeme varken iyi kullanın para kazanın demek istiyor.

Gel gelelim, bizim yetkililerimiz her ne hikmetse olayın arsa boyutuna takıldıkları için, bir türlü olaya vakıf olamıyorlar.

Her neyse oradaki mezar konusunda Bolu’nun maneviyat önderleri de birkaç güzel söz söylemişler; hatıralarını anlatmışlar.

İşin doğrusu ben bu hatıralardan çok etkilendim.

Kendi adıma, oraya yapılacak bir yapının içersin de olabileceğimi pek sanmıyorum.

Düşünsenize gece aniden bir patırtı duydunuz, ortalıkta sizden başka da hiç kimse yok.

Etrafı saran koku da sizden çıkmış olduğu kesin, çünkü paçalarınızda hala daha kokuya neden olan deliller duruyor.

Böyle yaşam mı olur? Gündüz kork, gece kork.

Korku filmlerindeki perili ev misali. 

Zaten kanımca o evde de kimse oturmaz.

Oraya 1+1 daire yapacak olanmüteahhit o daireleri satamaz, kiraya da veremez.

Ölüruhunun üzerine yapılmış ölü yatırım vesselam.

Neyse işin ironi kısmını bir tarafa koyup ciddi bölümlerinden söz edelim. 

Bir çok ülkenin şehirlerinde, beldelerinde yöneticiler sanal kahramanlar çıkartıp turist avlamanın peşine düşmüşken, bizde de hazır malzeme varken kullanmamak gerçekten yanlış bir uygulama.

Gerçekten Köroğlu var mıdır?

Köroğlu’yu bu kadar ünlü yapan nedir?

Bolu Beyi olmasa Köroğlu olur muydu?

Bolu Beyi olmasaydı Köroğlu o kadar güzel saz çalıp türkü sözleri yazabilir miydi? 

Tabi ki bunların cevabı hayır.

Yani, Her şey zıddıyla vardır ve böylesi güzeldir.

Gece varsa gündüzden söz edilebilir. 

Soğuk hava olmadan sıcak havanın kıymeti bilinmez.

Aslında iyiyi oluşturan kötü bir olgu vardır. İşte bu öneklerde olduğu gibi Bolu Beyinin olmadığı bir kentte Köroğlu sadece heykeldir.

Bolu beyi olmadan Köroğlu sadece ve sadece bizim uydurduğumuz sanal bir kahramandır.

Sanal kahramanlarında heykelinin dikilmesine ve kentin en güzel yerine konulmasına gerek yoktur.

Neyse konumuzu bir hatıra ile noktalayalım; Cumhuriyet gazetesinin Bolu muhabirliğini yapan rahmetli Doğan Amca (Öner) ile bir gece Belediye meydanında bulunuyorken, rahmetli birden bire naralar atmaya küfürler etmeye başladı.

Gece dediysem de esasında sabaha daha yakın zaman dilimiydi, yani saatler üçü falan gösteriyordu.

Aşırı dozda cesaret ilaçlarını da aldıktan sonra, bir yandan küfürler savuruyor bir yandan da Köroğlu Heykelinin kaidesine tırmanmaya çalışıyordu. 

Doğan Amcanın “eşkıya! eşkıya!”şeklinde attığı naraya çevredeki Çevik Kuvvet Polisleri müdahale etmek istese de ben kendisini hemencecik bir taksiye bindirip evine götürmüştüm.

Meğer işi aslı, DoğanAmca Bolu Beyine yedi göbek öteden bağlantısı varmış ve intikamını almak istemiş.