Nermin Kaya-   Ramazan’ın 1.günü Ömer Uzunöz’den dinledik. Esnaf her gün sırayla Ramazan pidesi yaptırıp dağıtırmış. Sıra Sobacı İsmail’e geldiğinde özel sac kestirip onun pidelerinin içine saklarlarmış.     

“ Sobacı İsmail” ile Ramazan sohbetlerimize devam ediyoruz.

İsmail Bey’e Ramazan anılarını sorduğumuzda “ bugünler unutulur da, o eski günler hiç unutulmaz. Her günü aklımda” diyerek cevap veriyor.

Bu şakalar özellikle niye Ramazan Ayında yapılırdı?

E, herkes oruçlu, kimse kötü bir şey söyleyemez. Haliyle kimse günaha girmezdi.

“Sobacı İsmail” anlatıyor:  

Eski ramazanlar başkaydı haliyle. Minarelere kandiller, camilere mahyalar asılırdı, çoluk çocuk toplaşıp herkes onları izlerdi. Işıl ışıl olurdu her yer.

Herkes bir arada olurdu, her evde kalabalık iftarlar yapılırdı.

41 senelik esnafım ama 54 senedir yukarı çarşıdayım. O zamanlar Bolu’nun çarşısı burasıydı, bu sokaklar daha hareketliydi. Pamukçu Arif Efendi, Ömer Ateş, Tenekeci Mehmet Akdağ, Köfteci Cahit, Sürmeliler, Akbaşlar, Yorgancı Bahriler, Karamanlı İsmail, Hafız Hasan, Çatladılar vardı. Hepimiz birbirimizi tanırdık. Kimin neyi kaldıracağını bilir, birbirimizle şakalaşırdık.  

Mesela bizim Kazcı Şükrü, İğneci Mustafa, yukarıdan bağırarak inerlerdi, ziller şakırdardı.

Bir akşam hep beraber toplanırdık, çaylarımızı söylerdik, İğneci Mustafa’ya giderdik, çaylar bitince hadi bize Allah ısmarladık, çay paranı ver diyip, giderdik.  Bir zaman sonra kızdı tabi bize, her gün on beş çay parasını ödeyince.