Bazen bir kare fotoğraf sayfalarca yazıya kafidir.

Objektiften yansıyan  bir kare çok şeyler anlatır anlayana.

Hatırlayalım Yangınzede Ali amcanın kedisine sarılmış halini .

Nasılda hislenmiş,

Gönül dünyamızda farklı bir yere taşımıştık .

***

Geçenlerde bir haber fotoğrafı servis edildi basına.

Tekke dere köyünde yine alevler sarmıştı da bir ocağı kül etmişti.

Vali bey ve beraberindeki heyet  su serpmek için gitmişti yangınzede aileye.

Tamda o esnada çekilen bir kare fotoğraf bana çok şey anlattı .

Devlete olan saygı ve edep vardı o karede.

Bağlanmıştı eller bel hizasında .

Saygıyla eğilmiş başlar .

Yanlarındaki nede olsa devlet  .

***

Biz sevdik bir kere bu topraklara bin yıldır hakim olup,

Sancağı indirmeden taşıyanları.

Devleti temsil edenlerin  gözünün içine bakmayı bile hayasızlık saydık .

Eğdik bakışlarımızı önümüze.

Hep elimizi önümüze bağladık .

Başımızı olması gerektiğinden fazla kaldırmadık.

***

Mehmet dedik yeni doğan bebelere peygambere hürmeten ,

Askere yolladık Mehmetcik diye andık, dini ve vatanı savunan gençlerimizi .

Analar Ellerini kınaladı evlatlarının bu vatana şehit olsunlar  diye .

Alnı öpülesi analar yetiştirdi hep bu canları  .

Önce Allaha ve peygamberine iman etmeyi öğretti anam

Sonra devlete ,Ataya ,bayrağa saygı ve hürmeti.

***

Sevdalandık bir kere .

Bu topraklara.

Can vermekten de bu uğurda hiç korkmadık .

Geride durmadık .

Düşmanla savaştık kanımızı döktük ,kan da döktük .

Devlete itaatsizliği ise hiç düşünmedik.

Sadece refahını paylaşmadık

Acısını da paylaştık nesillerce, tıpkı bu günkü gibi.

***

Dediler ki devlet şimdi zorda ,

Unutma canını hiçe sayan niceleri daha var bu topraklar da .

Şairin dediği gibi,

“Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;

Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.”