Selçuklu'lar zamanında hayata geçirilen, Osmanlı'da da örneklerine rastlanılan bir uygulama vardır. Esnaf ve sanatkarların bağlı bulunduğu teşkilat, kusurlu malın, malzemeden çalmanın ve kalitesiz işin önüne geçmek için ilginç bir önlem almıştı. Bir ayakkabı aldınız veya tamir ettirdiniz diyelim, ama kusurlu çıktı. Böyle durumlarda heyet  önce şikayeti ve sanatkarı dinler, eğer şikayet eden gerçekten haklıysa, o ayakkabıların bedeli şikayetçiye ödenir. Ayakkabılar da ibret-i alem olsun diye ayakkabıyı imal edenin çatısına atılırdı. Gelen geçen de buna bakıp kimin iyi, kimin kötü ayakkabı tamir ettiğini bilirdi. Böylece pabuçları dama atılan ayakkabıcı maddi kazançtan da olurdu. 

 

Günümüzde bu uygulama geçerliliğini yitirse de pabucunun dama atılması söylemi bitmedi.

 

Niye bunu anlattığıma gelecek olursak, bir kaç haftadır ilimizin ilim kapısı olan üniversitemizin damına adeta pabuç yağıyor. Bu pabuçları atanlar Akademik camiadan değil, yani eleştiriler bilimsel değil.  Tartışmaların fitilini YÖK Yasa Tasarısı için üniversitemizden giden bir yazı ateşledi. Ardından şehrin  iş adamlarından sesler yükselmeye başladı. 

 

Eleştirilerin ardı arkası kesilmeyince İzzet Baysal Vakfı Başkanı Ahmet Baysal, Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Ek Binasının temel atma törenini fırsat bilerek  kürsüye çıktı ve  bence çok önemli mesajlar verdi.

"Fikir özgürlüğü çerçevesinde hocalar görüşlerini bildirmişler. Şehrin ve iş adamlarının bu kadar alınmasına gerek yok” sözleriyle üniversiteye sahip çıktı. Sonra da eleştirisini yaptı "Üniversitemizdeki hocalarımız da daha hassas olmalılar. Vergi veren insanlar bu ülkenin ekonomisini ayakta tutan insanlardır. Vergi verenden değil, asıl vergi vermeyenlerden korkmak lazım"

 

Ahmet Baysal'ın bu sözlerini çok manidar buluyorum.

 

Geçen hafta basın mensupları üniversitenin çatısına atılan bu pabuçları yazdı çizdi. Bu hafta ise kendi çatısına rüşvet iddiasıyla atılan pabuçları konuşacaktır herhalde.