"Çoğu insan için zaman kaybetmek  hayatının birazını kaybetmektir.

 Çoğu insan için zaman kaybetmek, hayatın tadını çıkarmanın tam tersidir.

Peki ama, yaşamın tadını çıkarmak ne demektir?

Zamanı sürekli doldurmak, hızlı yaşamak ve binlerce şey yapmak mı?" diyor Çıtır Çıtır Felsefe isimli kitapta...

*** 
Şöyle bir düşündüm bu paragrafı okuduktan sonra...

Sahi neydi zamanın benim için önemi?

Yoğun geçen bir çalışma programı, iki tane hem sevimli hem yaramaz minikler ve bu miniklere ayrılması gereken kaliteli saatler, sürdürülmesi gereken bir ev hayatı, ev işleri, ihmal edilmemesi gereken aile bağları.

Peki ben neresindeyim bu koşturmanın.

Ben kendime vakit ayırıp geliştirmez isem ne kadar faydalı olabilirim bu çarkın dönmesine?

Tüm bu soruların cevabı bende..

***
Bundan böyle beni ben yapan tüm bu fonksiyonların devamlılığını sağlayabilmem için, robot değil insan olduğumu hatırlayabilmem için kendime de yatırım yapmalıyım dedim ve az da olsa Ayşegül olduğumu hatırlamak istedim.

Ve yine dedim ki daha çok şey öğrenmeliyim.

Bunu da hem eğlenceye, hem terapiye hem de ekonomiye dönüştürmeliyim.

***
 
Sosyal paylaşım sitelerini ciddi anlamda kullanan ben bir gün el yapımı bebek yapımını öğreten, bununla ilgili kurs veren bir site ile tanıştım.

Zaten içindeki çocuğu büyütememiş biri olarak böyle bir çağrıya kayıtsız kalamazdım .

Uzun uzun yolları aşıp, bunun için bir de bütçe ayırıp kendim için bir şey yaptım.

Zaman ayırdım ve kendimi ona adadım bir kaç saatliğine de olsa.

Çok eğlenceli ve şahane bir gün geçirdim.

Oldum olası mütevazilikten yana olan ben yine mütevazi kişilikli bir öğretici ile buluşmuştum neyse ki.
 
Şimdilerde yeni bir şeyler öğrenmenin huzuru ile çok daha mutluyum..

İçimdeki çocuk da mutlu....

***
 
Evimde ailemle birlikte bu minik bebekleri yapmanın bu kadar mutluluk vereceğini hayal bile edemezdim.

Bilgi ve öğrenmek ne sonsuz bir deryaymış.
 
Ben ben oldum... Çocuk oldum... Kendime iyilik yaptım..

Zamansa yine eskisi gibi tüm hızıyla beni kovalamakta....