Her gördüğünüz tamirci / teknik servis tabelasına kanıp pahalı cihazlarınızı (araba, telefon, tablet, bilgisayar, tv vb.) teslim etmeyiniz.

İşten zerre anlamayan kişiler aygıtınızdaki 1 TL’lik arızayı 1000 TL’lik vakaya dönüştürebilir. Bilgisiz, cahil insanlar asla ölçü aleti, devre şeması, eleman kataloğu, osiloskop, sinyal jeneratörü, doğru lehim makinesi kullanmazlar.

Üç-beş el takımı tedarik edip “Ben tamirciyim” diye gezinen kişilerin oranı inanın yüzde 90’dan az değildir. Yani piyasada iş tutan her 10 servisin 9’u yetersizdir.

Devletin ilgili kurumları hiçbir şekilde denetim, otokontrol, izleme yapmadığı için piyasa keşmekeş halindedir. Örneğin ben 1982 yılından beri elektrik-elektronik ile ilgili yaygın kullanılan ev-iş cihazlarının tamir, ayarlama, bakım işlerini yapıyorum. Aradan geçen 40 yılda hiçbir devlet yetkilisi “Hey arkadaş sen bu cihazları neye göre onarıyorsun? Belgen var mı” diye sormadı.

Bu ülkede kalite, standart, düzen, proje, araştırma, kurs görme kelimeleri asla sevilmez. 32 sene MEB bünyesinde öğretmenlik yaptım. Bakanlıktan kurs, seminer, proje, sunum konulu yazılar geldiğinde, yüzde 98’lik kitle öcüden kaçar gibi ortadan yok olurdu.

Özet olarak, bir cihazınız bozulduğunda onu yaptırmak istediğiniz kişinin meslek lisesi ya da meslek yüksek okulu diplomasının, kurs bitirme belgesinin, sertifikasının, yetki belgesinin olup olmadığına bakınız.

Sokakların aydınlatılması

Bahçe, park, alt geçit, yol gibi mekanların aydınlatılmasında kullanılan lambaların otomatik olarak açılıp kapanmasını sağlayan sensörlü ya da zaman saatli düzenekler mevcuttur. Günümüzde bu cihazlar makul fiyat seviyelerine inmiştir. Lakin işinin ehli / usta / uzman kişiler otomatik sistemleri ayarlama noktasında çomar seviyesinde olduklarından her taraf aydınlık olduğu zamanlarda bile dış mekan lambaları çalışır. Bu israfa kimse dur demiyor. Yazık bu ülkeye…