40 gündür Zonguldak ilinde yaşıyorum. Türkiye’nin 81 ilinin yüzde 90’ını gördüm diyebilirim. Diğer illerde de acınacak manzaralar vardır mutlaka…

Çalıştığım okulda köylerden servis otobüsleriyle gelen 50 kadar öğrenci var. Bu mütevazı, gariban, sessiz duruşlu öğrencilerimizin öğlen yemekleri devlet tarafından veriliyor. Yemekleri hazırlayan özel firmanın bir deri bir kemik halde bir hanım elemanı var. Hanımefendi saat 10-11 gibi 4-5 yaşlarındaki oğluyla okula geliyor. Dağıtıcıların getirdiği 3-4 çeşit yemeği öğrencilere dağıtıyor. Masaları temizleyip okuldan ayrılıyor. Kendisini bir aydır çok ezik, mutsuz, kırgın, huzursuz görüyordum. Bugün halini-hatırını sordum. “Hocam yemek dağıtma işinden ayda 200 TL kazanıyorum. Bunu ev kirasına ödüyorum. Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfından aldığım 75 TL ile de diğer ihtiyaçlarımı karşılamaya çalışıyorum. Öğrencilere dağıttığım yemeklerden artan olursa onu da eve götürüp açlıktan kurtuluyorum. Evli olduğum adamın (?) düzenli bir işi yok. Eve beş kuruş getirmiyor. Berduş gibi yaşıyor. Kimsem yok. Küçük bir oğlum olduğu için, bakıcı da bulamadığımdan başka bir işe de giremiyorum. Çaresizim, okulunuzda eleman lazım ise öğleden sonra çalışabilirim” dedi. Manzarayı görünce kahroldum. Öğlenden beri hiç huzurum yok. Okulda görev yapan diğer yardımcı hizmetlilere hanımın durumunun doğru olup olmadığını sordum. “Anlattıklarının tümü doğru. Kocası adam değil” dediler. Hemen 53 meslektaşıma e-posta göndererek yardım toplama çağrısı yaptım. İnşallah katkı yapan olur. Bu yazıyı okuyan herkesten yardım bekliyorum. Eğer ben katkı yapmak istiyorum diyen olursa hanımefendinin iletişim / banka bilgilerini ulaştırabilirim.

Çalıştığım okulda 800’e yakın öğrenci okuyor. Geçtiğimiz 1 ay boyunca sınıf rehber öğretmenlerinden çok yoksul öğrencileri tespit edip tarafıma bildirmelerini istedim. Şu anda 125 öğrencinin adı liste olarak bende mevcut. Bunların çoğu yetim, kimsesiz, anne baba ayrı, geliri olmayan çocuklar. Yaşları 14-19 arasında değişiyor. Bir çok kişi Zonguldak gibi bir ilde bu kadar yoksulluk olur mu diye diye şaşırabilir. Bu yazıyı yazdığım için bazıları “duygu sömürüsü yapıyor, fakirlik edebiyatı bunlar, abartıyor vb.” diyebilir. Kim ne derse desin. Manzara bu. Maalesef çok fakir öğrencilerimiz var. Bunlar için de nakdi ya da ayni yardımda bulunmak isterseniz okulumuzun koruma derneğinin banka hesaplarını ya da açık adresini bildirebilirim.   

Ali Özdemir

0505 220 83 85

www.aliozdemir.net

aozdemir53@hotmail.com

Kozlu - Zonguldak