İlkokulu Bolu'nun Kıbrıscık ilçesinin mütevazı bir orman köyünde (Bölücekkaya) okudum. 50 kadar öğrencinin olduğu minik okulumuzda Fazlı ve İbrahim öğretmenlerimden ilk bilgilerimi aldım. Okulda bir kaç sınıf bir arada ders görüyordu. 

1970'li yıllarda hepimiz çok fakirdik ama huzurluyduk...

Okulda bizlere Devlet tarafından, her gün kuru üzüm, incir, süt, ekmek verilirdi. 

Önlüklerimiz kapakaraydı ama umutlarımız pırıl pırıldı...

İlkokul 3. sınıfa kadar elektrik enerjisinin ne olduğunu bilmiyordum. Derslerime odanın bir köşesindeki ocakta yanan ateşin önünde, gaz lambasının kör ışığında, lüks lambasının tıslayarak yanışında çalıştığımı sanki bugünmüş gibi berrak hatırlıyorum. 1977 yılında köyümüze elektrik geldi...

Ortakokulu, şu an Türkiye'nin en küçük ilçesi olan Kıbrıscık'ta okudum. 1979 yılında ülke siyasal çatışmaların/kavgaların içindeydi. Kimin ne dediği belli değildi. Öğretmenlerimizin bazıları "sağcı" fikirlerini, bazıları ise "solcu" düşüncelerini aşılamaya çalışıyordu. O zamanlar ne olduğunu bilmediğim "faşist, komünist, sağcı, solcu, ilerici, gerici, devrim, evrim, burjuva, proleterya" sözcüklerini sık sık işitiyordum. Boykotlar, kavgalar, itişmeler, protestolar, eylemlerle 1 yıl çok kötü / verimsiz bir eğitim dönemi geçirdik...

1980 yılında 12 Eylül İhtilali (Darbesi) oldu. Okula huzur geldi. Eğiticilerimiz sadece derslerle ilgili konuşmaya başladılar...

1982 yılında yarım yamalak bilgiler almış olarak ortaokul diplomasını aldım. O zamandan bu zamana aklımda kalan tek insan tarih öğretmenim Zeki Işık Bey oldu. Kendisiyle hala arasıra görüşüyorum.

1982 yılında Bolu Endüstri Meslek Lisesi Elektrik Bölümüne başladım. Mustafa Bey (teknik resim), Ömer Bey (tarih), Meziyet Hanım (fizik), Tomris Hanım (İngilizce), Muhittin Bey (elektrik), Hamdi Bey (elektrik), Nevzat Bey (elektrik), Basri Bey (matematik), Azmi Bey (coğrafya) gibi günümüzde emsali pek kalmamış değerli öğretmenlerden faydalı bilgiler aldım.

O zamanlar Bolu ilinde üniversiteye hazırlık dershanesi bile yoktu. Sadece Bolu Atatürk Lisesi bünyesinde açılmış, haftasonları ders verilen bir kurs vardı. Maddi imkanlarımız kısıtlı olduğu için oraya kayıt olamamıştım.

1985 yılında başladığım Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi askeri kışladan okula çevrilmiş devasa vir bina idi. Atölyeler, derslikler soğuk, itici, bakımsız, uydurma, virane manzaralar ihtiva ediyordu. Orada geçirdiğim 4 yıldan aklımda kalan tek eğitimci sosyolog Fahri Ünal Bey'dir. Kendisi ne yazık ki "düşünce düşmanları" tarafından vurularak öldürülmüştür.

24 Kasım 2013 itibariyle kendilerinden "ders" aldığım değerli öğretmenlerimin önünde saygıyla eğiliyorum.


Ali Özdemir 
Öğretmen - Yazar - Yayıncı
Web : www.aliozdemir.net
E-posta : aozdemir53@hotmail.com
Bolu