Ülke olarak Van'da meydana gelen 7.2 büyüklüğündeki depremle sarsıldık.

Iğdır'dan Hakari'ye Van'dan Şanlıurfa'ya kadar bütün yerleşim merkezlerinde hissedildi.

Tablo, depremin oluşturduğu yıkım ve çaresizlikti.

Binalar çöktü  üzüldük, yardımlaşma seferberliği ile insanlığın ölmediğini gördük sevindik.

Ülkemizin bilmek zorunda olduğu belki de en önemli  gerçek, deprem gerçeğidir.

Sürekli oluşan depremlere alışmamız ve hazırlıklı olmamız gereklidir.

Yıllarca bu  gerçek nasıl göz ardı edildi ?

Üç bina var, ikisi sağlam aradaki bina ise çökmüş. İşte bunu anlayabilmek  mümkün değil.

Kamusu, özeli hep aynı dertten muzdarip, müteahhitlik sistemindeki çürüme…

Malzemeler eksik ve kalitesiz kullanılmış, sonuç  hüsran…

Kazanma hırsı, insanları duyarsız ve sorumsuz yapabiliyor.

Sadece ve sadece kendimizi kandırıyoruz. Tıpkı eskilerin dediği gibi.

Hırs insanları fark etmeden zalimleştiriyor.

Kanaat karga tulumba bir köşeye kaldırılmış ve kimsenin neredeyse itibar etmediği bir değer.

 Eğitim, Eğitim ve yine Eğitim…

İnsanlarımızı;

-Deprem gerçeğine hazır olarak yaşayabilmek.

-Deprem çantasını kapılarının yanında hazır tutabilmek.

-“Yaşam Üçgeni  Alanı” oluşturmayı başarabilmek.

Konularında bilinçlendirebilirsek,

İşte o zaman deprem gerçeğine “hazır” olacağız.

Hayatını kaybeden vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet, yakınlarına sabırlar,

Yaralılara acil şifalar diliyorum. Canla başla çalışan yardım ekiplerine de,

Allah güç kuvvet versin.

Selam ve dua ile.