- 10.07.2020 00:00
Eskiden çok dikkat etmezdim... Orta yaşlardan sonra insanları biraz aşırı seviyede incelemeye başladım.
Yeni tanıdığım insanlara ilk başta 100 puan veriyorum. Her negatif yönünü gördüğümde 10 puanını siliyorum. Bir iki ay içinde puanı 10-20 seviyelerine inerse irtibatı kesiyorum.
Okumayan, yazmayan, çok uyuyan, çok TV izleyen, sosyal medyada yediklerini, sahip olduğu eşyalarını, pahalı arabasını aktaranları hemen çemberin dışına çıkarıyorum…
Nasıl giyiniyor, nasıl konuşuyor, nasıl yemek yiyor, nasıl yürüyor, nasıl yaşıyor sorularına cevap arıyorum.
“Hatasız dost arayan dostsuz kalır” diye bir ata sözümüz var. Herkesin kusurları var. Benim de çok kusurum var. İnsan olarak kendimize çok benzeyen kişilerle iletişimde kalmaya eğilimliyiz…
Geçenlerde www.ted.com’da Doç. Dr. Oytun Erbaş’ın bir videosunu izledim. Sayın Erbaş mealen şunu söyledi: “Aşk diye bir şey yoktur. Aşk dediğimiz hedoniden ibarettir. Hedoni, yani keyif alma zaman içinde azalır. İnsanın doğası böyle. Tüm canlılarda durum böyle. Yediğimiz her şeyden ilk anda çok büyük keyif alırız. Daha sonra bu keyif azalır. Daha çok yemek isteriz. Bizim aşk sandığımız şey aslında karşımızdaki insanda bize benzeyen yönlerin çok olmasıdır. Çok beğendiğimiz, 1 saat bile ayrı kalamadığımız insanla 1-2 yıl sonra görüşmek bile istemeyebiliriz. Beyin her şeye alışır. Sevmediğimiz bir insanla, alıştığımız için yaşamaya devam ederiz. Bazen de ‘kim ne der diye’ düşünerek yola devam ederiz.” Videodan ben bu mesajı aldım. Belki de yanlış anladım. Bilemiyorum.
Sözü çok uzatmadan ana konuya geleyim. Yaşıtım olan değerli insan, 30 yıllık gazeteci İbrahim Atalay kıymetli, çalışkan, rol modeli bir insandır.
Kendisini 20 yıldır tanırım. Yılda 1-2 defa karşılaşıp hasbihal ederiz. Hiçbir olumsuz tutumunu, huyunu görmedim. Her zaman güler yüzlü ve pozitif bir insandır. Kusur aramaz. İyi yönleri öne çıkarmayı tercih eder.
Yerel ve ulusal medyada yıllarca duyarlılık içinde çalışmalar yapan Sayın Atalay’a saygılarımı sunuyorum.
Yorum Yap