Hepimiz bir yola çıkmışız

Da

Sonunu bildiğimiz bir tek yol var, Rahmetlik Âşık Veysel’inde söylediği.

Uzun ince bir yoldayım,

Gidiyorum gündüz gece…

Ha

Yahya Kemal Beyatlı’ nın Sessiz gemisi de var.

Hani

Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan
Hiç yolcusu yokmuş gibi alır yol
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol’diyor ya, işte o!

Halk dilinde de imamın kayığı…

Yani

İkisinin de sonu belli.

***

Sağken, nefes alıyorken de çıktığımız, sonunun nereye gittiğini bildiğimiz

Ama

Neresine kadar gidebileceğimizi bilemediğimiz yollar var.

O yolların da yolcuları…

O yolları ise kimi zaman aklımızla, kimi zaman ise duygularımızla

Yani

Kendi çabalarımızla kat ediyoruz.

Ama

Sonunda yine mutlaka Cenab-ı Hakk’ın senaryosunu yazdığı, biz dünyalıkların ise oynadığı bir oyuna kendimizi teslim ediyoruz.

***

Önce yola bir gir ki, yolda olasın demiş atalarımız.

Çünkü

Yolsuz olmaz, yola girmeyen de menzile ulaşamaz.

Diyenler öyle güzel demişler ki;

‘Yollar yolcusuz olsa da, yolsuz yolcu olmaz.’Diye.

Bir şey daha derler;

‘Yola çık da yoldan çıkma.’

***

Çıkarırlar mı?

Tek başına yola çıkarsan mesele yok.

Ama

Yanında başka yolcular varsa işte o zaman ne kadar basiretli olursan ol sanki çıkarırlar gibime geliyor.

Çıkanlar olmuş ki atalarımız;

 ‘Yol var adamı yola getirir, yol var doğru yoldan çevirir’ demişler.

Yani

Yolculuk; yoldan da önemli, nereye gidiyorsun kiminle gidiyorsun bilmen gerekli.

***

Yola çıkıp ta, yoldan kimler çıkmadı ki.

Çünkü

O yolda pek çok taş pek çok engel vardır. Kimine dışarıdan gelir, kimine nefsinden, kimine de refiklerinden

Anlamak için ne yapmalı?

 ‘Evvel refik badel tarik’ sözünün özüne bakmalı.

Yani

Yoldaş; yoldan, yolculuktan daha önemli…

Eğer beni de görsünler diyerek yola çıkmadınsa, tek başına nereye kadar gidebilirsin ki, yetemezsin ki?

***

Bir yola çıkmışsak, illa ki yanımıza bir yoldaş buluruz, o yolun yoldaşı mutlaka olur.

Ama

O yoldaş sağlam olmalı, senin gözün kulağın, senin gönlün olmalı,

O yoldaş

‘Sen’olmalı, o sen; ‘biz’ olmalı.

Varsa böyle yoldaşların korkma; çık yola.

Eğri büğrü yollar düz, taşlı topraklı yollar pürüzsüz olur.

Yoldaşının güzelliği; yağan yağmurlar da tuttuğun şemsiyeye kol, ayağının altına yol olur.

Yol yolcu, yoldaş…

Yani

Üç, bir olur.

***

Ne demiştik?

Evvel refik, bade-l tarik…

Bir şey daha söyleyelim;

‘Yazımızı anlayanlar müdrik,

Anlamayanlara Allah’tan esenlik,

Anlayıp ta anlamazdan gelenlere ise abdest için ibrik…’

Hocam yolu olup da, yolsuz yolcu durumunda kalanlara mesajın yok mu?

Var!

Allah’tan Tevfik!

Refik: (dost arkadaş) Tarik: (yol) Müdrik:( aklı ermiş anlamış) Tevfik:( Allah’ın kuluna yardım etmesi)