Savrulan her bir yaprak, tüm mevsimlere konuk olurlar ilk olarak sonbahara, ardından kışa, ilkbahara derken son olarak yaza uğrar.

Sorsan o yaprağa hangi mevsimi seviyorsun diye cevaben” Güneşin ışınları incecik damarlarıma işlediğinde, rüzgârın beni öperek ve savurarak estiğinde, kuşların şarkısını dinlediğimde baharı sevdiğimi hissederim” diyecektir.

Neden derseniz, ölmüş olan dallardan güneşin sarırenkteki ışınlarını alarak tazecik yeşilin tüm tonlarıyla uyanırlar bahara ve insanların gözbebeklerine dokunurlar, bu yüzden onların iklimi hep bahardır ve yeşildir.

Renkler hayatımızın en temel gerçekleridir.

İnsanların bakış açılarıyla oluşan ve hayat çizgilerini bu oluşturdukları renklerle dolduranlar vardır ki bende bunlardan biriyim. Kiminin rengi siyah, kiminin beyaz, sarı, kırmızı, lacivert, turuncu, mor pek tabi bu renkleri çoğaltabilirsiniz.

Takımlarda da bu böyle değil midir? Uğruna canını, kaderini, parasını, kariyerini kısacası tüm bunlara hayatını veren insanlar vardır.

Karakalemle resim çizenlerin beyazla bütünleşen,oluşturdukları beyaz sayfaya hayat veren esrarengiz çizgileri vardır.

Yağlı boyalarla tablo yapanların ise gönül renkleri hep rengârenktir, gökkuşağı misali ışıl ışıldır.

Benim rengim ise ilkokul çağlarımda oluşturmaya başladığım ilk okuduğum kitapla başladı, adı “Mavi Saçlı Kız” idi. Çok etkileyici bir kitaptı ve gerçek yaşamdan insanların hayatına dokunan farklı bir eserdi.

Bu kitapla hayata bakış açım değişmişti.

Lise yıllarında öğretmenlerimin gözünde mavi gözlü gül yanaklı idim. Üniversite de “Mavi kelebek” lakabıyla sınıfta peri misali dolaşıyordum.  

Kısa zaman sonra ev arkadaşlarımda bu şekilde hitap etmeye başlamışlardı.

Sebebini sorduğumda, “Gözlerindeki derinlik çok farklı gönlünün ikliminin rengi kesinlikle mavi, deniz gibi derin gökyüzü kadar berrak insana huzur veriyor “diyerek beni mutlu ederlerdi.

Yaşam ve ölüm arasındaki çizgi bazen çok incelebilir.

Hayatın iki yaşam arasındaki ince çizgiyi renklendirmek gerekir.

Emek emek büyütülen sevgiler vardır ki sevgi büyüttüğüme inanıyorum bu yüzden benim rengim Mavi…”Acının rengi olur mu?”diye hep düşünürüm ama benim için acının rengi yok ve hep öyle kalacak.

Hayatınızda biriktirebildiğiniz kadar renklerinizin olması dileğimle…

Saygılarımla.